Found a trolley?

De kans dat je deze vraag, onderaan het kasticket van de Coles, bevestigend beantwoordt is 99%. Rondslingerende winkelwagentjes, ze zijn onderdeel van het Australische straatbeeld.

Verwondering, ergernis, verzet, acceptatie. Ik kan me herinneren dat er een vast stramien bestaat voor de fases die je doorloopt op het moment dat je je voor langere tijd in een andere cultuur bevindt.

Daar kun je trouwens cursussen voor volgen, maar dat doen voornamelijk mensen die door de overheid uitgezonden worden.

De rest ervaart het in de praktijk.

Voor wat betreft de winkelwagentjes zit ik in het laatste stadium.

Ik heb het geaccepteerd. Ik kan me de eerste fase nog goed herinneren. Wat doen die wagentjes hier toch overal? Even kijken of er eigenlijk wel een muntje in moet. Nee dus. Behalve bij de karretjes van de ALDI. Die zie je dan ook nergens. Wat .. zou het ėcht zo zijn dat die ene dollar het verschil maakt?

Op een bepaald moment lagen ze hier praktisch in de voortuin.

Fase twee. Ergernis.

En toen kwam het verzet. Zodra ik er ėėn zag belde ik 1800 TROLLEY waarna de pick-up service van de Coles het wagentje binnen 24 uur naar de thuisbasis transporteerde. Het werd een sport. En de kinderen vonden het geweldig. Mam, daar ligt er weer ėėn, bellen!

Inmiddels ben ik zover dat ik ze niet meer zie. Sterker nog, binnenkort zie ik ze waarschijnlijk echt niet meer. Want ik las in de krant dat men van plan is het muntjes-systeem in 2011 voor alle supermarkten verplicht te stellen. Grote kans dus dat dit praktische aspect binnen de Australische cultuur binnenkort verdwijnt.

En dan heb ik het hierbij maar mooi vastgelegd!