Regen!

Tegenwoordig plannen wij niet meer dan een dag van tevoren wat we in het weekend doen. Net als een groeiend aantal mensen in onze omgeving zien we wel wat er opkomt. En dat is verrassend veel, zeker omdat steeds meer vrienden en kennissen deze filosofie erop na lijken te houden. Het is, zoals een collega het uitdrukte, 'als in de vakantie'. En zo voelt het inderdaad.

Tijdens Fransje's tennisles vanochtend checkte ik het weer op mijn telefoon - waarom ik dat doe is mij eigenlijk een raadsel want het is een nogal gelijkmatig beeld dat per jaargetijde verandert. Dat wil zeggen, de temperaturen veranderen, maar er staat steevast een zonnetje, soms met een wolk. Mijn hart maakte een sprongetje: morgen regen!

Nooit had ik gedacht dat het zover zou komen. Toen we hier bijna drie jaar geleden aankwamen was ik diep teleurgesteld dat we de regen uit Nederland meegenomen bleken te hebben. Het Opera House in de regen is niet leuk. Een rondvaart in de haven ook niet. En fietsen in de regen al helemaal niet.

Anderhalf jaar na aankomst meldde Weatherzone dat El Nino plaatsgemaakt had voor La Nina. En inderdaad, dit is waar ik voor getekend dacht te hebben: eindeloos warme zomers, een prachtige herfst, koude winters met stralend blauwe luchten en een voorjaar dat je in Europa 'zomer' zou noemen. Zo nu en dan een bui, maar niets waar je echt een paraplu voor nodig hebt.

Nu het winter is, regent het iets meer, zoals in de week dat we net de konijnen hadden. Maar nooit in het weekend. En dat is pech, want je komt nergens meer aan toe met altijd mooi weer. Qua 'nuttige zaken' zeg maar. Want dat zit er dan toch wel in met een Noord-Europese achtergrond: zonde om binnen te zitten als de zon schijnt.

Enthousiast deel ik M mee dat het morgen de hele dag gaat regenen. Zelfs geen klein zonnetje te zien. "O heerlijk," reageert hij, "daar ben ik echt aan toe, lekker de hele dag binnen blijven en niets doen." In mijn hoofd ontstaat meteen een to-do lijst die twee weken regen vereist. En dan moet er natuurlijk ook voor de buis gehangen worden met een DVD - want dat hóórt bij regen. 

Ik ben blij dat we niets gepland hebben - dan waren we deze buitenkans misgelopen. Nu maar hopen dat het goed voorspeld is.

Suzy

Sue gaat me voor naar de garage. Stralend wijst ze op een auto die eruit ziet alsof hij net van de lopende band afkomt. "Let me introduce you to Suzy".

Drie jaar hebben we het volgehouden. Twee banen, waarvan één allesbehalve 9-5, twee kinderen die aan de andere kant van de stad naar school gingen en één (1) auto. Logistiek zat het strak in elkaar. Vooral in de maanden dat het meer dan gemiddeld regende. En zonder onze mountainbike m/v was het niet gelukt. Maar er zijn grenzen.

Nu Maurits het Diamant verruilt voor het Realm Hotel aan de andere kant van de stad is het tijd voor een uitbereiding van het wagenpark. Want waar ik in geval van regen vanaf de ANU nog even onder de paraplu kon oversteken naar het nabijgelegen Diamant Hotel, is een wandelingetje van 6km wat veel van het goede.

Via Carsales.com had ik mijn oog al snel op een Suzuki Swift laten vallen. Eigenlijk had ik mijn oog daar een jaar geleden al op laten vallen, toen onze Landrover voor reparatie bij de garage stond en we een Suzuki Swift meekregen om ons te kunnen verplaatsen.

Wat een leuk autootje. Perfecte fit. En een verademing na het besturen van de Landrover truck. Helaas was de pret maar voor een paar dagen. Maar de Swift verdween niet meer uit mijn gedachten.

En sinds vandaag zijn Suzy en ik Beste Vriendinnen. 

Sue moest er wel een traantje om laten. En volgens M kwam de emotie pas echt los toen we de straat uit reden. Sue had Suzy drie jaar geleden als verrassing gekregen. Compleet met ballonnen. Altijd in de garage gestaan, wekelijks gestofzuigd en regelmatig van nieuwe features voorzien. Op de achterbank had volgens mij nog nooit iemand plaatsgenomen.

Ook voor Suzy breekt er een nieuwe fase aan!