Als konijnen...

Sinds december vragen de kinderen om een konijn. Zo schattig mam. En we zullen er helemaal zelf voor zorgen.

Omdat ik niet toegaf stapten ze over op een guinea pig. Ik had geen idee wat ze daarmee bedoelden. Dus werd ik de dierenwinkel ingeloodst. En daar bleek dat ze het over een cavia hadden. Met een rattenstaart.

De keuze voor Brownie was snel gemaakt. Een schattig konijn met lange hangoren. Zonder staart. Eén konijn is geen konijn dus Reimer koos Spot-On. Wit met bruine vlekken.

Na het afrekenen schoot me opeens te binnen dat het wel leuk zou zijn om te weten of het mannetjes en vrouwtjes waren. Een mannetje en een vrouwtje. Ah.

Maar Brownie en Spot-On zaten al in de auto. En de overige konijnen zagen er niet half zo leuk uit. Dus blij met deze gezins-uitbereiding togen we naar huis. De kooi (met binnenverblijf) werd in elkaar gezet en M en ik voelden ons geweldige-ouders-die-iets-voor-hun-kinderen-over-hebben.

En toen begon het te regenen. Niet een dag maar een week. De kooi hield het niet droog onder het afdak. De konijnen verhuisden naar binnen. Ik begon het avontuur iets minder geslaagd te vinden.

Het verschonen van de kooi werd uitgesteld van woensdag tot zaterdag, en tot zondag. Toen ik 's ochtends nadat de kinderen naar school vertrokken waren controleerde of ze de waterfles bijgevuld hadden bleek die leeg. En volgens mij zag ik daar ook geen eten liggen. Dit was niet de afspraak!

Ondertussen leken Brownie en Spot-On zich uitstekend met elkaar te vermaken. Ik kreeg visioenen van tien konijnen met een bijpassende hoeveelheid uitwerpselen en sommeerde de kinderen om ze per direct te scheiden. Kwam de bench waarin Saar haar overtocht van Nederland naar Australië maakte even goed van pas.

Maar het kwaad was al geschied. Spot-On bouwde haar nestje en legde daar twee schattige baby konijntjes in neer. Wij prezen ons gelukkig, het hadden er ook zes kunnen zijn! Onze vriend van de dierenwinkel liet ons weten dat hij die twee schatjes best zou kunnen verkopen dus wij dachten de dans ontsprongen te zijn.

Wat schetst onze verbazing? Met de twee babies nog aan de borst begint Spot-On een nieuw nest te bouwen. Deze keer blijkt het echt raak, niet twee, niet vier, niet zes, maar zeven schattige baby konijntjes melden zich in huize Gingana. Het moet niet gekker worden!

De Mooiste Dag in het Jaar

Fransje blijft het consequent Moedersdag noemen. En Reimer licht toe dat hij de roze sok-sloffen eigenlijk niet echt cool vindt maar dat hij ze 'moest' kopen om de boekenlegger te bemachtigen (5D Mam!) - die gingen als één pakket op de traditionele Mother's Day Stall.

Moederdag? De mooiste dag in het jaar!

Nieuwe Fase

M heeft een nieuwe baan. Met een permanent resident visum ben je niet langer gebonden aan het bedrijf dat je gesponsord heeft en staat het je vrij te werken waar je wilt. Na ruim drie jaar is de rek er voor M uit bij het Diamant Hotel. Vijfsterren service met een driesterren budget kent zo z'n beperkingen. En zijn prijs.

Eind februari besloot M op te zeggen. Ik dacht dat ik er in bleef. Natuurlijk, ik breng ook iets binnen, maar de cost of living is hier dusdanig dat we het met één salaris niet redden. En regelingen zoals in Nederland kennen we hier niet, wie niet werkt krijgt geen cent. Full stop.

M zag het probleem niet en verheugde zich op de Nieuwe Fase. Ik lag er wakker van. Maar het is hier geen Europa en voor ik goed en wel van de schok bekomen was meldde M dat hij zijn nieuwe uitdaging gevonden had. Het Realm Hotel. Aan De Andere Kant van de Brug.

Canberra is door het Lake Burley Griffin in Noord en Zuid gesplitst. Voor de meeste Canberrans speelt het leven zich in Noord of in Zuid af. Men is daar heel patriottisch in. Je bent van 'Zuid' of van 'Noord'. Gewisseld wordt er over het algemeen niet. Wij startten in Zuid en verhuisden toen naar Noord. Beiden werkten we 'Inner North'. De kinderen gaan nog steeds in Zuid naar school en hebben er hun sportclubs. We gaan in Zuid naar de tandarts, de dokter, de kapper en de markt. Omdat we daar nu eenmaal begonnen zijn. Mind you, we hebben het over een afstand van 15 kilometer. Maar toch, het is een heel ding.

En nu gaat M dus werken in Zuid. Heftig!

Van heritage naar modern en ook op grotere schaal. We zijn er inmiddels een nachtje gaan 'proefslapen'. Dat is altijd het leuke van een nieuw hotel. Zolang men je nog niet kent kun je even als mystery guest kennismaken. De kinderen, die in de afgelopen jaren erg verknocht zijn geraakt aan het Diamant Hotel, waren meteen verkocht. Door de grootte weet ik niet of we ze hier ook zo makkelijk zullen neerleggen als ze een dagje ziek zijn, maar ze lijken het in ieder geval erg interessant te vinden. En een zwembad doet het natuurlijk altijd goed.

Op 1 juni gaat dit nieuwe avontuur van start. We zullen de sfeer van het Diamant missen. Mijn dagelijkse catch-up met M's collega's tijdens de fiets/auto swap om half zes. De staff die als familie is, de gezellige bar en de heerlijke Italiaanse pastas. De ijsjes die de kinderen zelf konden scheppen en het ontbijtbuffet waar ze in-geval-van-schoolziek hun hart konden ophalen. De sfeervolle private dining room en pizza-keuken die het zo goed deden tijdens kinderfeestjes. Anderzijds: ik geloof dat ze alle DVD's uit de collectie gezien hebben. Tijd voor een nieuwe fase.