op het zojuist gecreëerde familie-weblog!
Vanochtend reed ik met de kinderen zingend achterin de auto naar school, de zon scheen, ik zag de sneeuw in de verte op de bergen liggen en opeens wist ik zeker dat het helemaal goed gaat komen hier. En daar had ik toch echt even mijn twijfels over nadat op maandag 19 juli, na die relaxte eerste dagen in Sydney en Canberra, het 'echte leven' van start ging!
Zes dagen na aankomst maakten Fransje en Reimer hun entree bij het Introductory English Centre van Hughes Primary School. Fantastische begeleiding, kleine klassen, echt een omgeving waar je je kind met een gerust hart achterlaat. Maar hoewel Fransje aan het eind van de eerste dag meldde dat ze maar liefst vier nieuwe vriendinnen had ("en eentje komt from Japan mama"), gaf Reimer aan dat hij het zo wel welletjes vond, hij wilde niet meer.
Het is natuurlijk ook niet niets, ze verstaan er tenslotte nauwelijks iets van en waar F zich dan nog kan toeleggen op de zaken die ze al wel beheerst (lezen, schrijven en rekenen), neemt R op een bepaald moment toch even een plastic schepje ter hand om iemand op z'n hoofd te meppen op het moment dat het zijn beurt is om met die zandtruck te spelen. Met het gevolg dat ie de rest van de pauze op de strafbank mag zitten ...
Enfin, een paar ochtenden bij R in de klas hebben wonderen verricht: hij meldt inmiddels trots dat hij maar liefst vijf vrienden heeft (ik krijg de indruk dat kwantiteit op dit gebied voorlopig nog voor kwaliteit gaat) en gaat huppelend de klas in. De juf verbaast zich erover hoe enthousiast hij meedoet en hoe vaak hij zijn hand op steekt om het juiste antwoord te geven (haha maar ik weet inmiddels wat we in de auto moeten oefenen ... today is ... Monday and the weather is ...). Ook F is helemaal in haar element, naast haar Aziatische vriendinnen werd ze maandag ook nog eens verblijd met de komst van een klasgenootje uit Nederland: haar twee weken klas-ervaring deelt zij nu vol enthousiasme met deze nieuwe vriendin en dat betekent een enorme boost voor haar zelfvertrouwen!
Ondertussen rijd ik inmiddels met mijn ogen dicht (en dan ook nog eens via de linker weghelft) van A naar B. Via CD en E als het moet, want logistiek gezien zit deze stad helder in elkaar, wat je natuurlijk ook wel mag verwachten gezien de ontstaansgeschiedenis. Ook het medische circuit kent voor mij geen geheimen meer nu we de eerste kinderziektes -letterlijk- en antibiotica-kuurtjes achter de rug hebben. Want inderdaad (FAQ): het is hier koud! Overdag ongeveer twaalf graden, 's nachts onder het vriespunt. En dan hoef je maar een keer te vergeten de auto in de garage te zetten met het gevolg dat je de volgende ochtend zonder handschoenen ruiten staat te krabben met een leeg wc rolletje ...
Hoogste tijd nu dus voor zaken die buiten het huis- tuin-- en keuken gebeuren liggen. Zo heb ik kennisgemaakt met de International Women Club, waar vorige week een bijzonder interessante lezing was van iemand die zich bezighoudt met de organisatie van de festiviteiten rondom 100 (..) jaar Canberra in 2013. Een unieke gelegenheid om deze stad-zonder-imago te re-branden en beslist iets waar ik mij eens verder in ga verdiepen. Vanuit Maurits' (net-)werk vliegen de uitnodigingen voor lezingen, diners en boekpresentaties ons om de oren, dus met dank aan een Nederlands vriendinnetje dat komt oppassen, hebben we vanavond ons eerste 'grote-mensen-uitje': de preview van de nieuwe tentoonstelling Life, Death & Magic (over Aziatische 'ancestral art'), die binnenkort in de National Gallery gaat plaatsvinden. Op dat gebied gebeurt hier bijzonder veel en dat zal ik via dit weblog dan ook graag delen.
Om te eindigen met een antwoord op de vraag ... nog niet helemaal, maar het gaat de goede kant op!
Ondertussen rijd ik inmiddels met mijn ogen dicht (en dan ook nog eens via de linker weghelft) van A naar B. Via CD en E als het moet, want logistiek gezien zit deze stad helder in elkaar, wat je natuurlijk ook wel mag verwachten gezien de ontstaansgeschiedenis. Ook het medische circuit kent voor mij geen geheimen meer nu we de eerste kinderziektes -letterlijk- en antibiotica-kuurtjes achter de rug hebben. Want inderdaad (FAQ): het is hier koud! Overdag ongeveer twaalf graden, 's nachts onder het vriespunt. En dan hoef je maar een keer te vergeten de auto in de garage te zetten met het gevolg dat je de volgende ochtend zonder handschoenen ruiten staat te krabben met een leeg wc rolletje ...
Hoogste tijd nu dus voor zaken die buiten het huis- tuin-- en keuken gebeuren liggen. Zo heb ik kennisgemaakt met de International Women Club, waar vorige week een bijzonder interessante lezing was van iemand die zich bezighoudt met de organisatie van de festiviteiten rondom 100 (..) jaar Canberra in 2013. Een unieke gelegenheid om deze stad-zonder-imago te re-branden en beslist iets waar ik mij eens verder in ga verdiepen. Vanuit Maurits' (net-)werk vliegen de uitnodigingen voor lezingen, diners en boekpresentaties ons om de oren, dus met dank aan een Nederlands vriendinnetje dat komt oppassen, hebben we vanavond ons eerste 'grote-mensen-uitje': de preview van de nieuwe tentoonstelling Life, Death & Magic (over Aziatische 'ancestral art'), die binnenkort in de National Gallery gaat plaatsvinden. Op dat gebied gebeurt hier bijzonder veel en dat zal ik via dit weblog dan ook graag delen.
Om te eindigen met een antwoord op de vraag ... nog niet helemaal, maar het gaat de goede kant op!
