We doen het niet (in veel gevallen), of we doen het goed, lijkt het motto. Vandaag is er geen ontkomen aan. Vandaag is alles roze.
Vandaag is het Pink Ribbon Day.
De cijfers liegen er niet om. In Australië wordt één op de negen vrouwen voor haar 85ste getroffen door borstkanker (vergelijkbaar met Nederland overigens). Het gaat om 12.600 nieuwe gevallen per jaar, waarvan er ongeveer 2500 ongeneeslijk blijken. Vreemd genoeg liggen de (procentuele) cijfers in de ACT boven dit gemiddelde.
Make them think pink. Bewustwording en fondsenwerving, daar gaat het om. Mogelijkheden te over. Je kunt een ontbijt organiseren waar je je gasten dik voor laat betalen (Pink Ribbon Breakfast), roze t-shirts, pennen en teddyberen aanschaffen bij één van de vele stalletjes die over de hele stad verspreid staan of een donatie doen via de pink ribbon day website.
De bereidheid om mee te doen aan dit soort acties is hier enorm groot. Heeft dat te maken met een competitie-element dat ingebouwd wordt? Als top-fundraiser is een leven in de anonimiteit verleden tijd, men weet je te vinden als je bovenaan de lijstjes staat! Maar dat niet alleen, ook in het straatbeeld zie je deze betrokkenheid terug. Opvallend veel roze overhemden (bij mannen) en roze accessoires (bij vrouwen). Verfrissende details bij de anders zo strikt-zwarte business dress-code (met slippers in de handtas voor onderweg naar huis, dat dan wel weer).
Zelfs onze "First Bloke" Tim Mathieson (partner van PM Julia Gillard) laat zich niet onbetuigd en organiseert vandaag een Pink Ribbon Morning Tea in de tuin van The Lodge, het Australische Catshuis.
Tja, in dat opzicht toch jammer dat ik dit soort activiteiten inmiddels afgezworen heb …
Hoe dan ook, in het afgelopen weekend hebben ook wij onze bijdrage geleverd middels deelname aan de jaarlijkse Dragon Abreast Boat Race. Een sportief evenement waarvan de opbrengsten ten goede komen aan Dragon Abreast Australia.
Het van oorsprong Chinese dragon boat racing is enorm populair in Australië. Het lijkt op roeien maar is toch anders. Je zit met 22 man (10 roeiers, een stuurman en een drummer), twee-aan-twee in iets dat het midden houdt tussen een kano en een roeiboot. Je hebt dus maar één peddel. Duidelijk wat dit betekent voor de spierpijn the-day-after.
Maar leuk was het wel. En de dress-code aan boord?
Ook voor de heren, roze!
