Een grijze pick-up truck komt recht op me afrijden. Ik manoeuvreer mijn fiets snel richting berm en realiseer me dat ik aan de rechterkant van de weg fiets. En ik had niet eens die verplichte helm op.
Ik was even op de fiets gesprongen om F&B te regelen voor de verhuizers. Voor de deur staat een inmiddels lege 20 voet container. Hmm ik kan me toch echt herinneren dat we met een 40-voeter vertrokken. Aan mij de taak om de 173 geregistreerde items af te strepen en zodoende te controleren of we compleet zijn. En dat zijn we! Meer dan twintig dozen zijn door de douane geopend, maar alles zit er in. Onbeschadigd. Zelfs AEG heeft ons, ondanks het ontbreken van de sterk-aangeraden-maar-onvindbare bevestigings-beugel, niet in de steek gelaten. En met goed aanstouwen was het blijkbaar mogelijk de zaak te halveren. De tuintafel en Reimer's fiets waren achterop gebonden. Da's pas no worries! Binnen is het klein-België. Met de nadruk op klein.
In de tijd dat we hier nu zijn is het me nog nooit overkomen dat ik aan de verkeerde kant van de weg zat. Sinds de verhuizing afgelopen dinsdag moet ik opeens heel diep nadenken op het moment dat ik een kruising of rotonde nader. Het is ook zo anders. We leken hier met vakantie. En ineens is het vakantiehuis een thuis. Blijkbaar gebeurt er dan ook iets in je hoofd waardoor je je vertrouwde reflexen weer activeert. Bizar!
Enfin, alles heeft z'n plaats inmiddels gevonden. En dat wat niet in huis past staat in de garage, want daar hebben we er drie van. De kinderen hebben geaccepteerd dat de studeer/speelkamer uiteindelijk toch studeerkamer geworden is en dat de speelkamer verplaatst is naar een garage. Daar is het nu één groot feest want opruimen doen we later. Ze zijn helemaal in hun element en skaten of fietsen urenlang blokjes op de stoep rondom het huis. Heel grappig, vanuit de studeerkamer zie ik dan om de 5 minuten twee helmen boven de struiken voorbij komen. Zo worden de contacten met de buurt geïntensiveerd en kan het zijn dat ik die koppies, zij het zonder helm, na verloop van tijd ook boven de schutting zie uitkomen als ze bij de buurmeisjes op de trampoline springen.
Al met al heb ik het gevoel dat we verder kunnen. 'Uit de parkeerstand', zoals een ervaringsdeskundige het deze week omschreef. Mijn eerste project? Maandenlang moest ik er niet aan denken, maar met het terugkeren van de reflexen is ook deze behoefte terug: ik ga op zoek naar een baan.
