Na twee maanden …
En dat lag niet aan Vodafone, het was binnen tien minuten geregeld. De reden voor de vertraging is dat ik nogal gehecht ben aan mijn 06-nummer. Dat dateert namelijk uit de tijd dat T-Mobile nog Ben was. Het abonnement heb ik nooit aangepast, ik geloof dat ik 12 euro per maand betaal voor 100 bel-minuten binnen Nederland. Het toestel is er dan ook helemaal naar, zelfs F en R kunnen er mee bellen.
Vorig jaar heb ik geprobeerd over te stappen. Ik ontving een HTC touch-screen met een nieuw nummer. Het is niet van de grond gekomen. Ik kon me er niet toe zetten het T-Mobile abonnement op te zeggen en liep vanaf toen met twee telefoons in mijn tas. Waarvan er één niet gebruikt werd. Het toestel is uiteindelijk met M mee naar Australië gegaan en ligt hier nu levenloos in een keukenla.
Waar die gehechtheid vandaan komt? "Dat 06-nummer is een van de weinige stabiele factoren in mijn leven", grap ik altijd. Maar er zit natuurlijk wel een kern van waarheid in. Of we nu in Costa Rica woonden, in Ghana of in België, het lijntje met 'thuis' bleef altijd ongewijzigd. En wat is het vertrouwd om al die dierbare namen voorbij te zien komen op het moment dat je een telefoonnummer zoekt voor het versturen van een verjaardags-sms. En het voelt toch echt even alsof je om de hoek zit als daar dan meteen op gereageerd wordt.
Want in een vliegtuig stappen en naar de andere kant van de wereld vliegen is één, maar ècht landen, daar is meer voor nodig. Het is een proces waarbij het de kunst is het vertrouwde los te laten, want anders blijf je in een soort vakantiesfeer en kun je niet echt aarden. Heel logisch. En ook heel logisch dat je dat in het begin helemaal niet wilt. Want eigenlijk wil je alles vasthouden wat je had. Dus zit je in een soort Twilight Zone. Je bent hier. En je bent daar. Maar eens komt het moment dat je wat meer hier moet gaan zijn, want anders blijf je daar en ben je dus maar half hier. En dan mis je de helft!
En dat lag niet aan Vodafone, het was binnen tien minuten geregeld. De reden voor de vertraging is dat ik nogal gehecht ben aan mijn 06-nummer. Dat dateert namelijk uit de tijd dat T-Mobile nog Ben was. Het abonnement heb ik nooit aangepast, ik geloof dat ik 12 euro per maand betaal voor 100 bel-minuten binnen Nederland. Het toestel is er dan ook helemaal naar, zelfs F en R kunnen er mee bellen.
Vorig jaar heb ik geprobeerd over te stappen. Ik ontving een HTC touch-screen met een nieuw nummer. Het is niet van de grond gekomen. Ik kon me er niet toe zetten het T-Mobile abonnement op te zeggen en liep vanaf toen met twee telefoons in mijn tas. Waarvan er één niet gebruikt werd. Het toestel is uiteindelijk met M mee naar Australië gegaan en ligt hier nu levenloos in een keukenla.
Waar die gehechtheid vandaan komt? "Dat 06-nummer is een van de weinige stabiele factoren in mijn leven", grap ik altijd. Maar er zit natuurlijk wel een kern van waarheid in. Of we nu in Costa Rica woonden, in Ghana of in België, het lijntje met 'thuis' bleef altijd ongewijzigd. En wat is het vertrouwd om al die dierbare namen voorbij te zien komen op het moment dat je een telefoonnummer zoekt voor het versturen van een verjaardags-sms. En het voelt toch echt even alsof je om de hoek zit als daar dan meteen op gereageerd wordt.
Want in een vliegtuig stappen en naar de andere kant van de wereld vliegen is één, maar ècht landen, daar is meer voor nodig. Het is een proces waarbij het de kunst is het vertrouwde los te laten, want anders blijf je in een soort vakantiesfeer en kun je niet echt aarden. Heel logisch. En ook heel logisch dat je dat in het begin helemaal niet wilt. Want eigenlijk wil je alles vasthouden wat je had. Dus zit je in een soort Twilight Zone. Je bent hier. En je bent daar. Maar eens komt het moment dat je wat meer hier moet gaan zijn, want anders blijf je daar en ben je dus maar half hier. En dan mis je de helft!
Wat natuurlijk jammer is, als je dan tòch hier bent.
Toen ik vorige week door M op mijn 06-nummer gebeld werd omdat R ziek van school gehaald moest worden en ik de oproep miste omdat ik het geluid hier veiligheidshalve uit heb staan, besloot ik dat het nu lang genoeg geduurd heeft. Op naar Vodafone. Dit betekent natuurlijk niet dat ik mijn T-Mobile abonnement op ga zeggen, want ik kom ook wel weer eens terug. Maar het toestel ga ik wel uitzetten. Binnenkort.
Toen ik vorige week door M op mijn 06-nummer gebeld werd omdat R ziek van school gehaald moest worden en ik de oproep miste omdat ik het geluid hier veiligheidshalve uit heb staan, besloot ik dat het nu lang genoeg geduurd heeft. Op naar Vodafone. Dit betekent natuurlijk niet dat ik mijn T-Mobile abonnement op ga zeggen, want ik kom ook wel weer eens terug. Maar het toestel ga ik wel uitzetten. Binnenkort.
En mijn 04-nummer?
Nee ... met acht uur tijdsverschil houd ik dat "Aussies-Only".
