Sinterklaas in den vreemde. Het is fascinerend om te zien hoe het eigenlijk niet leeft bij de kinderen. Niet geënthousiasmeerd door commercie, televisieprogramma's en school-activiteiten rondom de Goedheiligman geven ze desgevraagd aan eigenlijk geen wensen te hebben. Een schoen zetten? Er wordt niet naar getaald. Is het omdat ze begrijpen dat Sinterklaas niet op twee plaatsen tegelijk kan zijn? Want dat hij in Nederland is aangekomen weten we van nichtje M en dat het van Nederland naar Australië heel lang vliegen is hebben we ervaren.
In de wetenschap dat het de laatste keer in Nederland zou zijn heb ik het vorig jaar grondig aangepakt. Bij de aankomst in Maastricht stonden we eerste rang, tweemaal per week werd de schoen gezet en tijdens onze Sinterklaasavond in Utrecht lag er een hoeveelheid kado's voor de deur die zelfs voor het Wilhelminapark gênant was. Van het Sinterklaashuis in St. Truiden tot de Grote Sinterklaasshow in het Sportpaleis in Antwerpen, niets werd aan het toeval overgelaten. Mijn gedichten stelde ik beschikbaar aan de hele buurt en collega's: alleen de namen even aanpassen, ik was toch bezig. Het Sinterklaas-gevoel moest en zou er in zitten voor vertrek.
En nu? F komt thuis uit school met de mededeling dat ze er niets meer van snapt. Er is hier geen Sinterklaas maar een Santa Claus en die komt pas met Kerst. Maar hij is niet dezelfde als de kerstman want deze Santa bestaat echt en heeft een enorme zak met cadeaus. Betekent dat dat Sinterklaas hier pas met kerstmis komt? Tja.
Aanstaande zondag meldt Sinterklaas zich zowel op de Nederlandse als op de Belgische ambassade. Aangezien M de kinderen zijn desillusie van een uitsluitend Engels sprekende Sinterklaas wil besparen kiezen we dit jaar voor de Belgen. "Indien de weersomstandigheden het toelaten, zijn de kinderen welkom gebruik te maken van het zwembad op de residentie", stond er op de uitnodiging. Sinterklaas in bikini, waarom niet, nu we hier toch zijn…
En verder? Natuurlijk heb ik wel even overlegd met andere Nederlandse ouders. En collectief hebben we besloten dit jaar onze kans te grijpen. Er komt al genoeg kijken bij zo'n verhuizing. Sinterklaas handelen we binnen een weekend af. Zaterdagavond wordt de schoen gezet. Zondagochtend vinden de kinderen daarin chocoladeletters en pepernoten. Met dank aan "It's all Dutch to me". Na het festijn op de Belgische ambassade bekijken we "Sinterklaas en de Verdwenen Pakjesboot", dé bioscoophit van 2009. Op tafel warme chocolademelk en zelfgebakken speculaas. En vanaf maandag op naar die andere Santa.
De Sint heeft het nog nooit zo rustig gehad in deze tijd van het jaar!
