Gelukkig is er het hotel. Daar is altijd wel een bed waar zieke kinderen terecht kunnen, op afstand in de gaten gehouden door een zorgzame vader/manager. De ochtend vliegt voorbij en op het moment dat ik richting hotel fiets realiseer ik me dat ik vergeten ben de kapper af te bellen. Tien weken geleden heb ik deze afspraak geboekt. Dit kan ik een uur van tevoren niet meer maken. Benieuwd hoe F er aan toe is.
Vier uur televisie kijken lijkt F er aardig bovenop geholpen te hebben. Die kan mee naar Wayne. Ik geef haar tien dollar om een tijdschrift te kopen en daar heeft ze niet lang voor nodig. Stralend komt ze binnen met een glossy van One Direction, een Brits/Ierse band bestaande uit vijf 18-jarige jongens die de gemoederen in year 4 al weken bezig houdt. Ademloos blijft ze een uur lang verdiept in de levens van Liam, Niall, Harry, Louis en Zayne.
Bij thuiskomst verdwijnt ze naar haar kamer. Enthousiast komt ze me halen: "je moet echt even zien wat ik gedaan heb". Het is alsof ik in mijn eigen tienerkamer sta. George Michael en Andrew Ridgeley vervangen door vijf eigentijdse exemplaren. Met het hier in huurhuizen zwaar verboden blue tag (buddie) aan de muren bevestigd. Ik laat het maar zo, als de makelaar langs komt halen we ze er wel weer af.
Als ik naar beneden loop realiseer ik me dat dit een mijlpaal is.
De dingen waar F nu mee bezig is kan ik me van mijzelf herinneren. Wat leuk! Vertrouwd maar ook best spannend. Een nieuwe fase.
