Ik zet de televisie aan. Hoort eigenlijk niet als er vriendjes zijn. Maarja.
Oh My God. Is dat hier? Nou ja hier … Brisbane is 1205 kilometer verder. Circa 14 uur en 34 minuten rijden volgens de routeplanner. Maar toch. Wat een drama. Wat afschuwelijk. Die beelden van die vloedgolf die door Toowoomba raast. Een binnenlandse tsunami werd het genoemd. Als je het ziet begrijp je waarom. Na twintig dagen overstromingen in Queensland is de fase van de "sparkling wine" in de reddingsboot voltooid verleden tijd. Dit is andere koek dan wat we op 31 december zagen.
Als een Aussie geen "no worries" meer kan uitbrengen is het serieus mis. Wat vreselijk. De angst en onzekerheid van de mensen die aan het woord zijn. Wat neem je mee als je niet weet of je huis er dit weekend nog staat? Lege schappen in de supermarkt. Toch maar een paar zandzakken voor de voordeur. Maar als je zag hoe die huizen gisteren meegesleurd werden is dat bijna lachwekkend. Steeds weer wordt de vergelijking met 1974 gemaakt. Inmiddels is het duidelijk dat de waterstand van aanstaande donderdag die van destijds gaat overtreffen. Toen was Brisbane een provinciestadje, nu wonen er twee miljoen mensen. Wij houden onze adem in.
Ik trek mijn laarzen aan en sommeer de kinderschare hetzelfde te doen. Even wandelen met Saar. Wat nou regen, hebben jullie dat op de televisie niet gezien? Da's pas nat.
