Vanaf oktober ben ik het spoor bijster. Waar ik me in de zomermaanden nog realiseerde welke maand het was en dat in verband bracht met bepaalde gebeurtenissen in Nederland, kon ik het vanaf de herfst niet meer rijmen. De temperaturen, de vakanties, het hele levensritme. It just doesn't ring a bell.
En dus kan kan ik opeens schrikken van het idee dat ik een verjaardag van een dierbare vergeten ben, of het afstuderen van iemand. Want waar is de winter gebleven, waarin bepaalde terugkerende gebeurtenissen plaatsvinden die je bij de les houden? De aanknopingspunten lijken verdwenen. Opeens blijkt het januari te zijn en hoor ik vanuit Nederland berichten over de eerste sneeuwklokjes.
Het is een hele vreemde gewaarwording. Want ook hier hebben we oud en nieuw gevierd, dus ik weet echt wel dat het januari is. Het voelt alleen niet zo. Simpele vragen als 'hoe lang hebben jullie die Wii al?' vereisen het nodige denk- en rekenvermogen. Fransje's verjaardag is nu, in deze Australische zomer, niet twee jaar geleden, want het is winter. Maar was het dan afgelopen zomer twee jaar geleden of was het vorig jaar?
Omgekeerd werkt het vergelijkbaar. Op de vraag 'hoe lang wonen jullie hier nu?' antwoord ik routinematig dat we hier sinds de zomer zijn. Een jaar dus? Nee, ehm sinds de winter dus. Een half jaar.
Voldoende om volkomen gedesoriënteerd te raken!
