Natuurlijk ben je als ouder altijd trots op je kinderen.
Maar soms een beetje extra.
Maar soms een beetje extra.
Sinds Maurits eerder dit jaar een marathon liep is het voor Reimer duidelijk: dit wil hij ook. Tijdens het uitlaten van Saar heb ik dan ook regelmatig gezelschap van Reimer die even een 'rondje oval' doet. Een oval is wat we in Nederland een voetbalveld of sportveld zouden noemen. Geen idee wat de afmetingen zijn maar ik neem braaf de tijd op en juich dat het fantastisch gaat.
Dat Reimer vanwege de hierdoor opgebouwde conditie de running festivals op school wint en na een 'lokale' finale zelfs in de ACT (staat) finale eindigt, is leuk meegenomen maar bijzaak. Het gaat om de Canberra Fun Run.
Reimer was ervan overtuigd dat we zouden vergeten om hem in te schrijven dus duwde ons een laptop onder de neus om hem online te registreren zodat hij zeker zou zijn van een startplaats.
Zijn startnummer werd gekoesterd sinds het hij het uit de brievenbus viste. En natuurlijk moest er een professioneel rennersbroekje aangeschaft worden.
Zijn startnummer werd gekoesterd sinds het hij het uit de brievenbus viste. En natuurlijk moest er een professioneel rennersbroekje aangeschaft worden.
Vandaag was het zover. Toch wel een beetje spannend. Eenmaal aan de start van de 5 km run zorgde M dat R en hij vooraan het deelnemers-legioen stonden waardoor ook deze gebeurtenis in de Canberra Times vereeuwigd werd. M's verwachting was dat ze al snel ingehaald zouden worden door de achterban. Maar de training bleek zijn vruchten af te werpen, M en R eindigden op plaats 30 en 31 van de 1500 deelnemers. Waarbij R natuurlijk als eerste over de finish ging maar doordat de startnummers verwisseld waren werd M als nr 30 geregistreerd. Enfin, 23 min 17 of 23 min 18: sowieso een geweldige prestatie.
Tevreden met het resultaat kondigde R aan dat hij volgend jaar voor de 10 km gaat. We shall see.
