Maandagmiddag werd er geoefend bij de ambassade. De kinderen hoorden over de tweede wereldoorlog en het belang van de herdenkingsdienst. En natuurlijk beloofden zij zich voorbeeldig te gedragen.
Vanochtend kreeg ik het er toch even warm van. Ik kan me Reimer's geestig bedoelde interrupties tijdens de afscheid speeches bij MSM nog goed herinneren. Ik drukte hem op het hart dat dit een serieuze aangelegenheid was en dat dit soort grappen niet gewaardeerd zouden worden. Voor de zekerheid herinnerde ik hem ook nog even aan
"de schreeuwer" die vorig jaar in de gevangenis terecht kwam.
Dat leek voldoende.
De ceremonie was bijzonder indrukwekkend. Hooguit tachtig man waaronder een aantal veteranen. Vanaf het monument heb je een prachtig uitzicht op de stad en de heuvels en als daar dan The Last Post gespeeld wordt ontstaat er een hele bijzondere sfeer.
De ceremonie was bijzonder indrukwekkend. Hooguit tachtig man waaronder een aantal veteranen. Vanaf het monument heb je een prachtig uitzicht op de stad en de heuvels en als daar dan The Last Post gespeeld wordt ontstaat er een hele bijzondere sfeer.
De kinderen keken hun ogen uit naar de Catafalque Party en ook de bevriende defensie attachés werden opeens met bewondering aanschouwd. Tien rijen tussen de kinderen (die vooraan zaten) en mij. Tijdens de twee minuten stilte probeerde ik heel hard niet te denken aan de mogelijkheid dat Reimer de stilte zou verstoren. Dat hielp.
Ze deden het geweldig. Advance Australia Fair werd vervolgens vol enthousiasme meegezongen maar van "Een Prinse van Oranje" hadden ze niet eerder gehoord. Verbeterpuntje voor volgend jaar!
