Never a dull Moment

Het lijkt me zo heerlijk. Dat iemand vraagt hoe het met je gaat en je antwoordt: "hmm nou, z'n gangetje".

Dat het huis dat we huren uiteindelijk toch verkocht is en we dus voor september iets anders moeten hebben vind ik nog tot daar aan toe. Dat kun je nog wel onder "z'n gangetje" rekenen. Maar de gebeurtenissen van vandaag niet.

"Jouw man werkt toch in het Diamant Hotel?" vraagt een collega mij aan het eind van de middag in het voorbijgaan. Ze heeft haar jas al aan en steekt haar hoofd om de deur van het kantoor waar ik op dat moment een vergadering afrond. Als ik bevestigend antwoord meldt ze plompverloren dat het hotel in lichterlaaie staat. "It is everywhere in the news". Opeens realiseer ik me dat ik mijn telefoon in het afgelopen uur een paar keer heb horen buzzen. Beide telefoons, want naast mijn digibeten-Nokia heb ik inmiddels ook een Iphone. Meteen probeer ik Maurits te bereiken maar die neemt niet op. De wereld staat even stil.

Het hotel ligt op 10 minuten lopen van de ANU maar een collega staat erop mij erheen te rijden. Al snel realiseren we ons dat we natuurlijk helemaal niet in de buurt kunnen komen want alles is afgezet. Wel zien we een enorme hoeveelheid vlammen uit het dak van het hotel slaan. Er wordt van alle kanten geblust en overal is het rood en blauw van de zwaailichten. Dit is serieus. Op het moment dat ik bedenk hoe ik Maurits in deze chaos moet gaan vinden gaat de telefoon. Pffff.

Overspoeld worden we door berichten en telefoontjes van behulpzame vrienden, buren, collega's en ouders van vriendjes van de kinderen. Na iedere nieuwsuitzending volgen er weer nieuwe reacties. Want The Diamant = Maurits. En Canberra is in wezen een dorp. Ik realiseer me ineens me dat we inmiddels aardig gesetteld zijn.

Het hotel is nog niet vrijgegeven. Maurits is net even wat spullen komen halen en slaapt vannacht in de appartementen die ongeschonden zijn. Hoewel er in de berichtgeving vooral over schade aan het hotel gesproken wordt, lijkt het hotel redelijk gespaard. De brand is waarschijnlijk ontstaan in de schoorsteen van de pizza-oven van het restaurant dat aan het hotel grenst. Dit restaurant en de daarnaast gelegen wijnbar liggen volledig in as. Ongelofelijk, een van de mooiste plaatsen van Canberra en een paar van de laatste heritage gebouwen zijn zomaar verdwenen.

Klik hier voor nieuwsbeelden